Diagnose: Depressie…

What’s on my Messy-Mind:

Vonnis: Depressie!          Straf: Levenslang!

Hoe vaak horen mensen dit vonnis bij hulpverleners? Wat houdt dit in?

Allereerst vind ik dat er wat terughoudender kan worden omgegaan met de ‘diagnose’: depressie en ten tweede, dat er zorgvuldig wordt gekeken of de depressieve gedachten vanuit de persoon zélf komen of dat die door zijn of haar omgeving worden opgewekt of aangewakkerd….

Bovendien vraag ik me af wie het aandurft om duidelijk onderscheid te maken tussen de verschillende soorten ‘depressies’(rouw, pijn, wereldbeeld, zelfbeeld, hormonaal, winter/zomerdepressie) en hun verschillende oorzaken.. (en daarmee oneindig veel verschillende mogelijke oplossingen i.p.v: ‘standaard’ depressiebehandeling / pillen)

Het is mijn overtuiging, dat veel mensen die wat sombere gedachten hebben en zelfs mensen die daarin dreigen te verdrinken, niet alleen een gevecht voeren met zichzelf, maar vooral een gevecht met hun omgeving!

Wanneer iemand een negatief wereldbeeld heeft, hoeft dat geen beletsel te vormen voor die persoon of voor zijn levensgeluk , maar doordat z’n omgeving hieraan –dit negatieve wereldbeeld- aanstoot neemt, is afwijzing en het (ver)oordelen en zelfs ‘straffen’ van die persoon, veelal de reden dat hij/zij niet meer kan functioneren:

Schuldgevoel, frustratie, agressie, schaamte of simpelweg ‘opgeven’ is het resultaat…. Terwijl hij of zij alleen maar ‘gehoord’ wil worden en gerespecteerd in zijn/haar –afwijkende- mening (of misschien wel uitgedaagd wil worden in die mening).

Ik ben nog nooit iemand tegen gekomen, die ‘spontaan’ een depressie heeft ontwikkeld.

Er speelt een externe factor mee die de dreiging aandraagt, bevestigd of versterkt, en eenzelfde externe factor die vervolgens diezelfde dreiging wegwuift, ontkend of bagatelliseert. (bijv: je moet excelleren vs je mag jezelf zijn etc..)

Externe factor kan zijn: Sociale omgeving, Werkgever, partner, kinderen, media etc:

Eerst wordt er –extern- meegewerkt aan een –intern-beeldvorming en vervolgens, wordt je –extern-veroordeeld omdat je dat –intern-beeld hebt! Zie hier: een intern conflict!

Wat nou, als we –vóórdat we een vonnis vellen- het conflict proberen weg te nemen?

Wat nou, als we oprecht luisteren, beseffen en respecteren, dat het betreffende beeld een waarheid is en we alleen kijken naar de werkbaarheid van dit beeld.
Wat nou, als we een manier kunnen vinden om met dit (waarheids)beeld óm te gaan: Het toe te staan dat het er is en het alleen –af en toe- los te laten, om wat ruimte te maken om weer enigszins te kunnen functioneren….

Het lijkt mij zo veel fijner om –liefst-zonder medicatie, met een heldere geest, tot een volwassen oplossing te komen, zonder dat mensen meteen een stigma opgeplakt krijgen.

Want gediagnostiseerd als ‘Depressief’, is een PERMANENTE aantekening in je dossier en dat wordt bij ieder medisch consult of behandeling betrokken!!!!
Nu, en ook na 20 jaar !!!!

Met dit in gedachten, kan je beter worden veroordeeld voor een zware misdaad…Dat verjaard tenminste nog…..

Kunnen we als hulpverleners wat minder ver-oordelend zijn?……….Om te helpen?

Terug naar het Blog-overzicht: